Wieś ta była dziedziczona kolejno przez: Ożarowskich (w pierwszych latach istnienia obowiązywała nazwa Sowoklęski), Tęczyńskich, Lubomirskich, Sieniawskich, a w wieku XVIII Czartoryskich. Od 1800 r. pułkownik Ciesielski, wychowawca młodych Czartoryskich, który otrzymał ten majątek w dożywocie rozpoczął budowę nowego dworu. Natomiast Izabela Czartoryska założyła w Samoklęskach park w stylu angielskim z wieloma egzotycznymi drzewami, oranżerią i roślinami krajów południowych. Był to wtedy najpiękniejszy park na Lubelszczyźnie.

W roku 1824 roku Samoklęski kupił generał Jan Weyssenhoff. Za udział w powstaniu listopadowym został zesłany w głąb Rosji. Po powrocie w 1833 r. mieszkał w Samoklęskach, aż do śmierci. Pochowany obok żony w Kaplicy Grobowej w Kamionce wzniesionej obok Kościoła.

Samoklęski, pałac Weyssenhoffów, wzniesiony ok. 1800 r. w stylu klasycystycznym, wg projektu znanego architekta Christiana Piotra Aignera. Przebudowany w 1883 r.

W 1881 roku posiadłość otrzymał powieściopisarz Józef Weyssenhoff, który ją rozbudował nadał jej charakter pałacowy. Z powodu rozrzutności (m. in. gra w karty) stracił majątek na rzecz ordynata Maurycego Zamoyskiego. Ostatnimi właścicielami Samoklęsk byli Róża i Wacław Kuszlowie, którzy prowadzili tu do 1939 r. dobrze properujące gospodarstwo.

Obfitość wód i mokradeł sprzyjała bogatej roślinności, a w lasach i na bagnach trudnych do przebycia żyły zwierzęta i ptactwo wodne. Poszczególne obszary leśne miały swoje nazwy, jak: Kryjamy, Wielki Las, Borek, Wykietek, Góry, Niziny, Bratnik, Zalesie, które przetrwały do dnia dzisiejszego. Józef Weyssenhoff urządzał w nich polowania na dziki, sarny i lisy, a piękne widoki przyrody wykorzystał w powieści „Soból i panna".

Wg relacji ludności, w 1944 r. żołnierze Armii Czerwonej, którzy weszli na te tereny po Armii Krajowej dokonali dewastacji pałacu, jego księgozbiorów oraz częściowo zabytkowego drzewostanu pięknego parku.

Po wojnie posiadłość została rozparcelowana. Z 560 ha gruntów - 245 ha przeznaczono na utworzenie Państwowego Gospodarstwa Rybackiego (istnieje do dziś jako Gospodarstwo Rybackie). Z pozostałych ziem utworzono nowe gospodarstwa rolne lub powiększono już istniejące. W 1969 r. park i pałac zostały przekazane zakładowi opieki społecznej.

W 1971 r. część terenu dawnego parku została przeznaczona na plac szkoły podstawowej, która została wówczas tutaj wzniesiona. Do 1954 roku Samoklęski były siedzibą gminy.